Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 1955. Μια ημερομηνία χαραγμένη βαθιά στη μνήμη του Βόλου και ολόκληρης της Μαγνησίας. Την ημέρα εκείνη, μια πρωτοφανής θεομηνία μετέτρεψε την πόλη σε έναν απέραντο υγρό τάφο. Ο απολογισμός ήταν τραγικός: 27 νεκροί, 23 τραυματίες και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Δεκάδες σπίτια εξαφανίστηκαν, εκατοντάδες πλημμύρισαν και ολόκληρες γειτονιές καταστράφηκαν μέσα σε λίγες ώρες.
Ο Βόλος βυθίζεται στο χάος
Η έντονη βροχόπτωση ξεκίνησε το βράδυ της Τετάρτης και συνεχίστηκε ασταμάτητα ως το μεσημέρι της Πέμπτης, όταν εξελίχθηκε σε σφοδρή καταιγίδα. Μέσα σε λίγες ώρες, 18 δρόμοι μετατράπηκαν σε χειμάρρους, η κυκλοφορία στην πόλη διεκόπη για τουλάχιστον δύο ώρες, και 70 πρόχειρες κατοικίες και σκηνές – όπου ζούσαν σεισμόπληκτοι του μεγάλου σεισμού του ίδιου έτους – παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά.
Οι μαρτυρίες της εποχής περιγράφουν μια πόλη βυθισμένη στο σκοτάδι και τον πανικό. Πτώματα, κυρίως βρεφών και μικρών παιδιών, επέπλεαν στη θάλασσα και ξεβράζονταν στις ακτές, ενώ σπίτια, αυτοκίνητα και δέντρα παρασύρονταν από τη δύναμη του νερού.
Ήρωες μέσα στην καταστροφή
Ανάμεσα στις εφιαλτικές σκηνές ξεχώρισε και η πράξη αυτοθυσίας του τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Βόλου, Τσιγαρίδα, ο οποίος, δεμένος με ένα σκοινί σε δέντρο στον Άναυρο, κατάφερε να σώσει περισσότερους από 20 ανθρώπους από βέβαιο πνιγμό.
Μια πόλη σε απόγνωση
Οι εφημερίδες της εποχής μετέφεραν με συγκλονιστικό τρόπο την εικόνα της καταστροφής. Ο ήχος από τις καταρρεύσεις των σπιτιών, ο βρυχηθμός των κυλιόμενων υδάτων και οι κραυγές των ανθρώπων που ζητούσαν βοήθεια συνθέτουν ένα σκηνικό δαντικής κόλασης.
Σπίτια κατέρρεαν «εν ριπή οφθαλμού», δέκα οικοδομές καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, ενώ τα συνεργεία διάσωσης προσπαθούσαν απεγνωσμένα να εντοπίσουν επιζώντες μέσα στις λάσπες.
Χαρακτηριστικό είναι το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ στις 14 Οκτωβρίου 1955:
«Το παιδί ήταν αγνώριστο. Φορούσε τη νυχτικιά του. Το κακό το βρήκε όπως φαίνεται στο κρεβατάκι του. Είχε σπασμένο το δεξιό χεράκι του από τον ώμο σχεδόν και τα ματάκια του και το στόμα του ήσαν φραγμένα με λάσπη.»
Η επόμενη μέρα
Ο Βόλος, λίγους μόλις μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1955, δέχτηκε το τελειωτικό χτύπημα. Η πόλη θρήνησε δεκάδες ζωές, είδε την περιουσία της να χάνεται και χρειάστηκε χρόνια για να επουλώσει τις πληγές της. Η θεομηνία της 13ης Οκτωβρίου παραμένει ως σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά δράματα στην ιστορία της Θεσσαλίας.
