Μια έκθεση, που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες, αναφέρει ότι η απώλεια πάγου από τη Γροιλανδία και την Ανταρκτική έχει πενταπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1990 και τώρα αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Είναι αναμφίβολο ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί την τήξη των πολικών παγετώνων μας, ανεβάζοντας έτσι τη στάθμη της θάλασσας και θέτοντας σε κίνδυνο τις παράκτιες περιοχές σε όλο τον κόσμο.
Από το 1992, όταν ξεκίνησαν οι δορυφορικές καταγραφές τήξης πάγου, τα πολικά στρώματα πάγου χάνουν πάγο κάθε χρόνο. Τα υψηλότερα ποσοστά τήξης σημειώθηκαν την τελευταία δεκαετία.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν δεδομένα από δορυφόρους όπως ο CryoSat της ESA και ο Copernicus Sentinel-1 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μετρήσουν τις αλλαγές στον όγκο και τη ροή του πάγου, καθώς και δορυφόρους που παρέχουν πληροφορίες για τη βαρύτητα, για να υπολογίσουν πόσος πάγος χάνεται.
Μια ομάδα επιστημόνων συγκέντρωσε αυτά τα αρχεία στην Άσκηση Ice Sheet Mass Balance Intercomparison Exercise (IMBIE), η οποία χρηματοδοτείται από την ESA και τη NASA. Τα δεδομένα χρησιμοποιούνται ευρέως, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), για την κατανόηση και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Η πιο πρόσφατη αξιολόγηση του IMBIE, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα, αναφέρει ότι μεταξύ 1992 και 2020, τα πολικά στρώματα πάγου έχασαν 7560 δισεκατομμύρια τόνους πάγου – που ισοδυναμεί με ένα πάγο μεγέθους 20 km σε κάθε πλευρά.
Το λιώσιμο των πάγων κορυφώθηκε το 2019, όταν τα στρώματα πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής έχασαν 612 δισεκατομμύρια τόνους πάγου. Αυτό οφείλεται στον καλοκαιρινό καύσωνα στην Αρκτική, ο οποίος οδήγησε σε απώλεια ρεκόρ 444 δισεκατομμυρίων τόνων πάγου από τη Γροιλανδία εκείνο το έτος. Η Ανταρκτική έχασε 168 δισεκατομμύρια τόνους πάγου – η έκτη χειρότερη χρονιά στην ιστορία – λόγω της συνεχιζόμενης επιτάχυνσης της τήξης των παγετώνων στη Δυτική Ανταρκτική και της τήξης ρεκόρ από την Ανταρκτική Χερσόνησο. Το στρώμα πάγου της Ανατολικής Ανταρκτικής παρέμεινε πιο σταθερό όπως συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια.
Η τήξη των πολικών στρωμάτων πάγου έχει προκαλέσει άνοδο 21 mm στην παγκόσμια στάθμη της θάλασσας από το 1992.
Η απώλεια πάγου από τη Γροιλανδία είναι υπεύθυνη για σχεδόν τα δύο τρίτα (13,5 mm) αυτής της αύξησης και η απώλεια πάγου από την Ανταρκτική είναι υπεύθυνη για το άλλο τρίτο (7,4 mm).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η τήξη των στρωμάτων πάγου αντιπροσώπευε μόνο ένα μικρό κλάσμα (5,6 %) της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Ωστόσο, έχει σημειωθεί πενταπλάσια αύξηση της τήξης από τότε, και τώρα ευθύνονται για περισσότερο από το ένα τέταρτο (25,6 %) της συνολικής ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Εάν τα στρώματα πάγου συνεχίσουν να χάνουν μάζα με αυτόν τον ρυθμό, η IPCC προβλέπει ότι θα συνεισφέρουν μεταξύ 148 και 272 mm στην παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας μέχρι το τέλος του αιώνα.
Η Inès Otosaka, από το Πανεπιστήμιο του Leeds στο Ηνωμένο Βασίλειο και η οποία ηγήθηκε της μελέτης IMBIE, είπε: «Οι απώλειες πάγου από τη Γροιλανδία και την Ανταρκτική έχουν αυξηθεί πολύ σε σχέση με τις προηγούμενες δορυφορικές παρατηρήσεις και τώρα συμβάλλουν σημαντικά στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Η συνεχής παρακολούθηση των στρωμάτων πάγου είναι κρίσιμη για την πρόβλεψη της μελλοντικής τους συμπεριφοράς σε έναν κόσμο που θερμαίνεται».
Αυτή είναι τώρα η τρίτη αξιολόγηση της τήξης πάγου που πραγματοποιείται από την ομάδα IMBIE και είναι δυνατή χάρη στη συνεχή συνεργασία μεταξύ των διαστημικών υπηρεσιών και της επιστημονικής κοινότητας.
Τα τελευταία χρόνια, η ESA και η NASA έχουν κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια για την εκτόξευση νέων δορυφορικών αποστολών ικανών να παρακολουθούν τις πολικές περιοχές. Το έργο IMBIE έχει εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες για να εκδίδει πιο τακτικές ενημερώσεις και, για πρώτη φορά, είναι πλέον δυνατό να καταγράφονται οι απώλειες πολικών παγετώνων κάθε χρόνο.
