Μέσα από μία έρευνα επιστημόνων και ερευνητών που προέρχονται από μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου, όπως του Σαουθάμπτον, του Σίδνεϊ, του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου (ANU), της Οττάβα και του Λιντς, διαπιστώθηκε ότι η σταθεροποίηση των θερμοκρασιών στην επιφάνεια της γης προέρχεται από τα ηφαίστεια τα οποία συμβάλλουν τόσο στην εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα όσο και στην απομάκρυνση αυτού από την ατμόσφαιρα. Οι επιστήμονες μελέτησαν τον αντίκτυπο που έχει όλη αυτή η διαδικασία στην επιφάνεια της Γης, τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα τα τελευταία 400 εκατομμύρια χρόνια, δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα της έρευνας στο Nature Geoscience.
Η έρευνα έδειξε ότι η διάλυση και η σταδιακή αποσύνθεση των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Γης που ονομάζεται χημική διάβρωση, παίζει ουσιαστικό ρόλο στο κλίμα, αφού κάποια προϊόντα όπως είναι το ασβέστιο και το μαγνήσιο απορρίπτονται στην πορεία μέσω των ποταμών στους ωκεανούς, με αποτέλεσμα να έχουμε τον σχηματισμό διαφόρων μεταλλικών στοιχείων που εμποδίζουν σημαντικά την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αυτός λοιπόν ο μηχανισμός έχει ως συνέπεια να ρυθμίζονται τα επίπεδα του διοξειδίου άνθρακα στην ατμόσφαιρα, σταθεροποιώντας κατ’ επέκταση το παγκόσμιο κλίμα.
Σύμφωνα με τον επικεφαλή συγγραφέα της μελέτης Τομ Γκέρνον που είναι αναπληρωτής καθηγητής Φυσικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και μέλος του Ινστιτούτου Turing, αυτή η διάβρωση που συντελείται στην επιφάνεια της Γης λειτουργεί ως γεωλογικός θερμοστάτης, σταθεροποιώντας τις θερμοκρασίες. “Η αλήθεια είναι πως αντιμετωπίσαμε αρκετές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της έρευνας, δεδομένου ότι πολλές από αυτές τις διαδικασίες που συντελούνται στη Γη είναι αλληλένδετες μεταξύ τους, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά ώστε να υπάρχουν καθυστερήσεις στα συμπεράσματα όσον αφορά τις διαδικασίες αυτές και τις επιπτώσεις που είχαν στην επιφάνεια της Γης, λόγω και της πολυπλοκότητας τους συστήματος της Γης”, δήλωσε ο Eelco Rohling, που είναι καθηγητής του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και συν – συγγραφέας της μελέτης. ” Η κατανόηση λοιπόν της επιρροής που έχουν αυτές οι διεργασίες στην επιφάνεια της Γης ήταν για μας ένα άλυτο πρόβλημα.”
Για να μπορέσουν λοιπόν οι επιστήμονες και οι ερευνητές να κατανοήσουν αυτήν την πολυπλοκότητα που έχει το σύστημα της Γης, δημιούργησαν ένα νέο “δίκτυο Γης” ενσωματώνοντας αλγόριθμους σύμφωνα με την επιστήμη της μηχανικής και ανακατασκευάζοντας τεκτονικές πλάκες, διευκολύνοντας έτσι σημαντικά την όλη διαδικασία αναγνώρισης των κυρίαρχων αλληλεπιδράσεων που έχουν αυτές οι διεργασίες στην επιφάνεια της Γης και πως έχουν επηρεάσει το παγκόσμιο κλίμα με την πάροδο του χρόνου. Μέσα λοιπόν από αυτό η ομάδα των ερευνητών διαπίστωσε ότι τα ηφαιστειακά τόξα ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας στο κλίμα τα τελευταία 400 εκατομμύρια χρόνια, όπως για παράδειγμα τα ηφαίστεια που βρίσκονται στις Άνδεις, την Νότια Αμερική και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα προαναφερθέντα ηφαιστειακά τόξα είναι μερικά από τα υψηλότερα που υπάρχουν στη Γη, των οποίων τα ηφαιστειακά πετρώματα είναι κατακερματισμένα, με αποτέλεσμα να διαβρώνονται με πολύ γρήγορο ρυθμό, καταλήγοντας στους ωκεανούς.
Ο Μάρτιν Πάλμερ που είναι καθηγητής Γεωχημείας στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και συν – συγγραφέας της μελέτης εξήγησε τον αντίκτυπο που έχει αυτό στο παγκόσμιο κλίμα : “Θα έλεγε κανείς ότι όλο αυτό είναι μια διαδικασία εξισορρόπησης. Αφενός, αυτά τα ηφαίστεια εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες αέριων,’ αυξάνοντας σημαντικά τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, αφετέρου τα ίδια ηφαίστεια βοήθησαν στην απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα μέσω των διαδικασιών χημικής διάβρωσης όλα αυτά τα εκατομμύρια χρόνια, σταθεροποιώντας σημαντικά τις θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Γης.”
Ωστόσο, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι τα παραπάνω ευρήματα δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι θα μας σώσουν από την κλιματική αλλαγή, ενώ αμφισβητείται από τους επιστήμονες ότι η κλιματική σταθερότητα της Γης για δεκάδες έως και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια ήταν εξαιτίας των παραπάνω διεργασιών στην επιφάνεια της Γης. “Σήμερα τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα εξαιτίας του ανθρωπογενούς παράγοντας είναι τα υψηλότερα των τελευταίων 3 εκατομμυρίων ετών και είναι έως 150 φορές μεγαλύτερα από τις εκπομπές όλων των ηφαιστείων του πλανήτη. Τα προαναφερθέντα λοιπόν ηφαιστειακά τόξα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αντισταθμίσουν τις τρέχουσες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που έχουμε τώρα”, επισήμανε ο Γκέρνον.
Παρά ταύτα, τα ευρήματα της ομάδας των ερευνητών και των επιστημόνων, παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για το πώς η ανθρωπότητα θα μπορούσε να διαχειριστεί την κλιματική κρίση. Μια λύση θα ήταν να υπήρχε μια τεχνητή διάβρωση των πετρωμάτων, μέσα από την οποία θα επιχειρούσαν να κονιορτοποιήσουν τα πετρώματα και εν συνεχεία να σκορπιστούν στο έδαφος, επιταχύνοντας έτσι τη διαδικασία των χημικών αντιδράσεων και συμβάλλοντας ως ένα βαθμό στην απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας ασβεστούχα – αλκαλικά ηφαιστειακά υλικά ( δηλαδή αυτά που περιέχουν ασβέστιο, κάλιο και νάτριο), τα οποία βρίσκονται σε ικανοποιητικές ποσότητες περιμετρικά των ηφαιστειακών τόξων.
“Αυτό δεν αποτελεί βέβαια σε καμία περίπτωση θαυματουργή λύση στην κλιματική κρίση, καθώς επιβάλλεται να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πάση θυσία με τις μεθόδους μετριασμού της IPCC. Παρά ταύτα, ο σχεδιασμός τεχνητής διάβρωσης των πετρωμάτων σε μεγάλη κλίμακα, μπορεί να είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής”, κατέληξε ο Γκέρνον.
