Το μέσο ετήσιο ύψος υετού στην επιφάνεια της γης είναι περίπου 1000 χιλιοστά. Το μεγαλύτερο μέρος του πέφτει στην περιοχή του Ισημερινού με τις τροπικές καταιγίδες. Ένα δεύτερο μέγιστο παρατηρείται στα μέσα πλάτη με τα κινούμενα βαρομετρικά χαμηλά.
Ελάχιστο υετού παρατηρείται στις υποτροπικές περιοχές (γεωγραφικά πλάτη 20ο έως 40ο) όπου κυριαρχούν αντικυκλώνες. Το 78% του υετού πέφτει στους ωκεανούς και το 22% στην ξηρά. Η εξάτμιση ,από την άλλη, παρουσιάζει ένα μέγιστο στις τροπικές περιοχές μεταξύ των πλατών 20 Ν και 20 Β.
Στις περιοχές πάντως όπου το νερό που πέφτει είναι περισσότερο από όσο εξατμίζεται, η επιπλέον ποσότητα μετακινείται προς εκείνες που το ισοζύγιο είναι αρνητικό ώστε να επανέλθει ισορροπία.
