Οι ακρίδες είναι συνήθως μοναχικά έντομα αλλά υπό ορισμένες συνθήκες αλλάζουν τις συνήθειές τους ζώντας σε κοινωνίες. Υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι γενικά αβλαβή έντομα και ο αριθμός τους είναι περιορισμένος. Ωστόσο, κάτω από κατάλληλες συνθήκες συνήθως όταν επικρατεί ξηρασία και στη συνέχεια βροχές και έντονη ανάπτυξη της βλάστησης, αυξάνεται η σεροτονίνη του εγκεφάλου τους και αρχίζουν να αναπαράγονται αυξάνοντας σημαντικά τον αριθμό τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τόσο τα ενήλικα ιπτάμενα έντομα όσο και οι προνύμφες κάνουν επιδρομές στην αυτοφυή βλάστηση και στις καλλιέργειες, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις και απογυμνώνοντας ολόκληρες περιοχές.
Οι ακρίδες προκαλούσαν προβλήματα από την αρχαιότητα και αυτό το καταλαβαίνουμε από τις επιγραφές των αρχαίων Αιγυπτίων στους τάφους τους. Αναφέρονται επίσης στην Ιλιάδα, στη Μαχαμπαράτα και στη Βίβλο. Ιστορικά έχουν προκαλέσει λιμούς καταστρέφοντας τις καλλιέργειες ενώ πολλές κοινότητες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν λόγω της παρουσίας τους.
Σήμερα, οι αλλαγές στις γεωργικές πρακτικές και η καλύτερη επιτήρηση των χώρων αναπαραγωγής τους, επέτρεψαν τον σημαντικό έλεγχο του πληθυσμού τους. Παρόλα αυτά, μπορούν ακόμα να σχηματίσουν τεράστια σμήνη και να προκαλέσουν καταστροφές όταν προκύψουν οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες.
Ένα μέτρο ελέγχου τους πληθυσμού τους είναι η συλλογή τους για βρώση καθώς αποτελούν εξαιρετική λιχουδιά σε πολλές χώρες.
