Οι Μεσσηνιακές Οινούσσες (και Πελοποννησιακές Οινούσσες) είναι νησιωτικό σύμπλεγμα που βρίσκεται στα νότια της Μεσσηνίας. Αναφέρονται με αυτό το όνομα από την αρχαιότητα, ενώ σε νεότερες εποχές αποκαλούνταν και Σαπιέντζες.
Το σύμπλεγμα αποτελείται από τα νησιά Σχίζα, Σαπιέντζα, Βενέτικο, Αγία Μαριανή και τις βραχονησίδες Δύο Αδέλφια (νότια της Σαπιέντζας), Μπόμπα (ανατολικά της Σαπιέντζας) και Αυγό (νότια του Βενέτικου).
Τα μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος είναι η Σχίζα και η Σαπιέντζα, που καταλαμβάνουν περισσότερο από το 90% της συνολικής έκτασής του. Νότια των Μεσσηνιακών Οινουσσών βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, που είναι γνωστό ως τάφρος των Οινουσσών ή Φρέαρ των Οινουσσών, με βάθος 5.121 μ.
Η πρώτη προσέγγιση στο βαθύτερο σημείο (Calypso Deep) πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1965 από τον καπετάνιο Ζεράρ Υέ ντε Φρομπερβίλ, με τους Δρ. Τσαρλς “Τσακ” Λ. Ντρέικ (Αμερική), και Ανρί Ζερμαίν Ντελώζ χρησιμοποιώντας το Γαλλικό βαθυσκάφος Αρχιμήδης. Οι Ντρέικ, Φρομπερβίλ, και Ντελώζ ανέφεραν ότι μέτρησαν μέγιστο βάθος 5.110 μέτρων χωρίς να κάνουν αναφορά για την ακρίβεια της μέτρησης.
Τον Γενάρη του 2020, το Caladan Oceanic ξεκίνησε το δεύτερο χρόνο των καταδύσεών του με το βαθυσκάφος του, το DSV Limiting Factor με πιλότος τον Βίκτορ Βεσκόβο. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Βίκτορ Βεσκόβο μαζί με τον πρίγκιπα Αλβέρτο Β’ του Μονακό προσέγγισαν τον πυθμένα του φρέατος των Οινουσσών, υπολογίζοντας εκ νέου το βάθος στα 5.109 μέτρα ±1 μέτρο επαληθεύοντας ουσιαστικά την μέτρηση της Γαλλικής αποστολής του 1965 χρησιμοποιώντας πολλούς αισθητήρες μέτρησης
Τα νησιά είναι ενταγμένα στο δίκτυο Natura 2000, μαζί με την περιοχή του ακρωτηρίου Ακρίτας, με τον κωδικό GR2550003.
